Een boek passen?
Dat kan! Onlangs was ik met een vriendin in een damesmodezaak, diep in het Twentse heuvelland. De zaak is tamelijk klein en smal, maar diep. Een houten tafel bij het achterraam met uitzicht op de tuin nodigt uit om te gaan zitten en het aangeboden kopje koffie of thee met koekjes te verorberen. Ik had bij eerdere bezoeken gemerkt dat klanten hier gauw contact maken. Men bemoeit zich met overgave met elkaars kleding en geeft commentaar op wat gepast wordt. Zo ook nu. Aischa*, de eigenaresse, reikte mij een broek aan in de goede maat en vervolgde haar gesprek met een klant die aan de koffietafel zat. Het woord ‘schrijftherapie’ viel. In de paskamer spitste ik mijn oren. Ik bemoei me graag met schrijven, liever dan met mode.
Eerst vanuit de paskamer en later voor de spiegel namen mijn vriendin en ik deel aan hun gesprek over schrijftherapie. Aischa vertelde vervolgens enthousiast hoe ze een half jaar geleden door een lezing in de bibliotheek aan het lezen kwam. Ze hield van lezen, ze wílde graag lezen, maar klapte steeds voortijdig het boek dicht. Na de lezing ging ze naar de spreekster toe. Deze stelde haar een paar vragen: wat deed haar opgeven als ze een boek las? Hield ze wel of niet van spanning? Wel of niet van een duidelijk slot? Aischa voegde eraan toe dat ze niet zo heel goed Nederlands las, dus het moest ook niet te literair zijn en lastige woorden bevatten. Het advies: begin met thrillers. Aischa leende er meteen vier uit de bieb, gaf er twee aan haar dochter en las er zelf in de vakantie twee achter elkaar uit. Ze was verkocht. Nu leest ze van Raynor Wynn ‘Het zoutpad’. Ze genoot zichtbaar van dit boek: ‘zo mooi en echt gebeurd!’ Ik deelde in haar bejubeling en dat maakte de klant aan tafel op haar beurt weer nieuwsgierig. Aischa zei dat ze het boek mocht komen ophalen als ze het zelf uit had. Mijn vriendin zei dat ze graag mijn exemplaar wilde lenen. Aischa leest nu liever een boek dan te scrollen op haar telefoon en begint ‘s morgens met twee, drie bladzijden lezen bij het ontbijt. We deelden meer titels, bespraken het nut van schrijftherapie tussen het zoeken in de rekken en het passen door – hoe vanuit je hoofd, je arm en je hand met het potlood op papier of tablet moeilijke dingen in je leven je lichaam kunnen verlaten – tot we met ons drieën de winkel verlieten. Ieder met een tas nieuwe kleding in de hand, ieder niet armer, maar rijker.
*Aischa is niet haar echte naam
Eerdere berichten
Het is weer Kinderboekenweek!
Het is weer Kinderboekenweek, de enige week in het jaar die tien dagen telt. Van kinderboeken heb ik altijd gehouden, als kind, als moeder, als oma. Daarom blijft de Kinderboekenweek voor mij onweerstaanbaar en fietste ik gisteren naar ‘mijn’ boekhandel. Een lichte teleurstelling: deze feestelijke week spatte bepaald niet uit de etalages. Promotieposters, de bekroonde […]
Geen toeval zonder betekenis
Toen ik zwanger was van mijn eerste kind dacht ik op elke straathoek een zwangere vrouw te zien. Toeval? Toen mijn dochter als au-pair naar Engeland ging, hoorde ik de ene na de andere tiener ineens hetzelfde doen. Toeval? In deze gevallen gaat het om vreugdevolle dingen. Maar nu ik met verdriet te maken heb, […]
Ontmoetingen
Het overkomt mij nogal eens, ontmoetingen met vreemden die leiden tot gesprekjes, die weer leiden tot een zekere verstandhouding. Altijd is er later die blijvende indruk onder mijn huid. De vreemdeling wordt door de ontmoeting niet ineens een bekende – want ieder gaat zijns weegs – maar we hebben elkaar in de ogen gezien en […]
Twee schrijversboeken
Op dit moment lees ik twee boeken door elkaar: ‘On writing’ van Stephen King (2000) en ‘De blokkade’ van Renate Dorrestein (2013). Ik doe dit nooit, omdat ik de neiging heb zo diep in een verhaal te duiken dat ik maar met moeite boven kom. In twee verhalen tegelijk duiken betekent een soort verdrinkingsdood. Bovendien […]
Lekker lezen in het voorjaar
De tijd komt weer aan: lekker op een beschut plekje in de zon naar de narcissen kijken. En een verhaal lezen. Geef een verhaal cadeau aan een vriend of vriendin, gewoon, als aardigheidje, om het voorjaar te vieren. Mensen uit de omgeving Enschede hoeven niet ver: al mijn verhalenboekjes liggen bij Boekhandel Broekhuis aan de […]
Kersttijd
Steeds vaker in de decembermaand worden de blootkomende tegenstellingen hindernissen die ik nemen moet. Sinterklaas breekt nog even in voor een gezellig avondje en kiest dan het hazenpad. Licht en donkerte, warmte en kou op het lemmet gescheiden. De fictie van de geboorte van een goddelijk kind, de werkelijkheid van de dood van ontelbare mensen. […]
Robotica in de boekenwereld
Het nieuwsbericht is al van even geleden, maar ik werd er pas weer op geattendeerd door Angelique Dekker, die haar boek Nova (www.angeliqueschrijft.nl) uitbracht. Zij appte: ‘Ik lees dat recensenten bij de Nederlandse Bibliotheekdienst vervangen gaan worden door een automatisch programma, een soort robot. Het lijkt geen grap te zijn.’ Ik geloofde mijn oren niet […]
De wieg van mijn boekenbezit
In de Volkskrant van 6 augustus 2022 was in de rubriek ‘Zomerleestips van boekhandelaren’ Boekhandel Den Boer aan de beurt. Boekhandel Den Boer? Die in Baarn, in de Laanstraat? Ja, die dus. Ik lees mezelf terug naar ongeveer 1955. Ik was zes jaar toen we – ik had al vier broertjes en zusjes – in […]
Zin in een goed gesprek? Pak de bus!
Ik stap voor mijn huis in de bus. Houd de OV-pas voor de scanner, zeg intussen de chauffeur goedendag, en ga zitten op de lege stoel, meteen vooraan. ‘Ho mevrouw, hij is niet gescand, hoor!’ roept de chauffeur om zijn hoekje kijkend. Ik sprint naar de scanner, wacht tot het ‘oké’ verschijnt en ga opgelucht […]
Kleinzoon leest
Van baby af aan was Kleinzoon tuk op voorlezen. Maar zelf lezen – toen hij het kon – deed hij niet, onder andere door een aangetoonde dyslexie. Tot zijn én mijn plezier bleef ik voorlezen tot zijn tiende jaar. Ruim op tijd kondigde hij aan dat hij er daarna te groot voor was. Mijn tegenwerping […]