Twee schrijversboeken
Op dit moment lees ik twee boeken door elkaar: ‘On writing’ van Stephen King (2000) en ‘De blokkade’ van Renate Dorrestein (2013).
Ik doe dit nooit, omdat ik de neiging heb zo diep in een verhaal te duiken dat ik maar met moeite boven kom. In twee verhalen tegelijk duiken betekent een soort verdrinkingsdood. Bovendien gaan de personages in en uit elkaars verhalen lopen, en dát kan ik niet toestaan.
Tot nu, nu is het anders. Misschien staan de lenteboden gunstig aan de hemel. Misschien ben ik in een ontvankelijke fase voor lezen óver schrijven. Misschien ook vanwege de overeenkomsten tussen beide schrijvers. Hoe het ook zij, beide boeken raken al lezend om en om vrolijk gepavoiseerd met markeerstickers.
Veel overeenkomsten, waarbij ook Dorresteins ‘Het geheim van de schrijver’ (2000) in mijn achterhoofd schemert, en dat is zowel opmerkelijk als grappig:
– Beide auteurs begonnen zodra ze konden lezen en schrijven verhalen op te schrijven. Ik lees: talent en passie.
– Beide auteurs sloegen onbewust een ‘levensput’ waar alles werd ingestort aan aardige, bizarre en verdrietige ervaringen, aan personen, woonlocaties en leefomgevingen etc. Ze halen daaruit op wat ze kunnen gebruiken binnen hun beider tomeloze fantasie. Ik lees: schrijf over dat wat je kent; dat kan ook wanneer je ‘fantastisch’ schrijft.
– Beide auteurs hebben een moedeloos makende aanlooptijd naar een uitgever gehad. Ik lees: als schrijven het enige is dat je wilt, zul je in jezelf moeten blijven geloven.
– Beide auteurs propageren als auteur het (veel) lezen van boeken van andere schrijvers.
Ik lees: blijf nederig en blijf leren.
– Beide auteurs weten zware zaken lichtvoetig (zowel in hun romans als ook in deze schrijversboeken) door gebruik van humor en ironie over het voetlicht te krijgen.
Ik lees: zonder humor die relativeert, vaart schrijver noch lezer wél.
– Beide auteurs hebben te kampen (gehad) met een heuse schrijversblokkade en dan bedoel ik HEUSE!
Ik lees: dit overkomt de allerbeste schrijvers.
Ik ben eruit: Het simultaan lezen van hun boeken werkt voor mij als het lezen van één boek vanwege de identiek levensechte en enthousiasmerende uitwerking.
Eerdere berichten
Lekker lezen in het voorjaar
De tijd komt weer aan: lekker op een beschut plekje in de zon naar de narcissen kijken. En een verhaal lezen. Geef een verhaal cadeau aan een vriend of vriendin, gewoon, als aardigheidje, om het voorjaar te vieren. Mensen uit de omgeving Enschede hoeven niet ver: al mijn verhalenboekjes liggen bij Boekhandel Broekhuis aan de […]
Kersttijd
Steeds vaker in de decembermaand worden de blootkomende tegenstellingen hindernissen die ik nemen moet. Sinterklaas breekt nog even in voor een gezellig avondje en kiest dan het hazenpad. Licht en donkerte, warmte en kou op het lemmet gescheiden. De fictie van de geboorte van een goddelijk kind, de werkelijkheid van de dood van ontelbare mensen. […]
Robotica in de boekenwereld
Het nieuwsbericht is al van even geleden, maar ik werd er pas weer op geattendeerd door Angelique Dekker, die haar boek Nova (www.angeliqueschrijft.nl) uitbracht. Zij appte: ‘Ik lees dat recensenten bij de Nederlandse Bibliotheekdienst vervangen gaan worden door een automatisch programma, een soort robot. Het lijkt geen grap te zijn.’ Ik geloofde mijn oren niet […]
De wieg van mijn boekenbezit
In de Volkskrant van 6 augustus 2022 was in de rubriek ‘Zomerleestips van boekhandelaren’ Boekhandel Den Boer aan de beurt. Boekhandel Den Boer? Die in Baarn, in de Laanstraat? Ja, die dus. Ik lees mezelf terug naar ongeveer 1955. Ik was zes jaar toen we – ik had al vier broertjes en zusjes – in […]
Zin in een goed gesprek? Pak de bus!
Ik stap voor mijn huis in de bus. Houd de OV-pas voor de scanner, zeg intussen de chauffeur goedendag, en ga zitten op de lege stoel, meteen vooraan. ‘Ho mevrouw, hij is niet gescand, hoor!’ roept de chauffeur om zijn hoekje kijkend. Ik sprint naar de scanner, wacht tot het ‘oké’ verschijnt en ga opgelucht […]
Kleinzoon leest
Van baby af aan was Kleinzoon tuk op voorlezen. Maar zelf lezen – toen hij het kon – deed hij niet, onder andere door een aangetoonde dyslexie. Tot zijn én mijn plezier bleef ik voorlezen tot zijn tiende jaar. Ruim op tijd kondigde hij aan dat hij er daarna te groot voor was. Mijn tegenwerping […]